مداد سیاه بدست گرفت

طرح ِ قشنگ ِ شب کشید

فکر ِ قفس نکرده بود

وقتی پرنده آفرید

از من اگر پرسیده بود

گفته بودم سفید بکش

غصه که مال ِ آدماس

یه شب ِ بی تردید بکش

جابی باید باشه واسه

قبر ِ چراغ ِ بی نفس

یکی باید داد بزنه

یه عاشقی، یه دلواپس

وقتی صدا از خواب پرید

وقتی که قصه گوی ما

غیر از خدا هیچکی ندید

چه زود کلاغ، خونه رسید

ما که "نه" نگفتیم اما

کاش ترانه تازه تر بود

کاش این سکوت ِ آینه

عین ِ دل ِ در به در بود

جابی باید باشه واسه

قبر ِ چراغ ِ بی نفس

یکی باید داد بزنه

یه عاشقی، یه دلواپس

هرکی دلش خدا میخواد

که اینقدر خسته شده

آخر ِ ماجرا میخواد